Elfstedentocht

Vrijdag 4 september - Leeuwarden.

Onder een ietwat bewolkte hemel lag het water van de Zuider Stadsgracht kabbelend op ons te wachten. Na een voorbereiding van negen maanden waren we volgroeid en levensvatbaar genoeg voor de tocht der tochten in ‘onze’ Groot&Grut 3, ‘De Blauwe’. Na een interview met een journalist van het Friesch Dagblad was het nog 30 minuten voor onze geplande starttijd van 12.00 uur. We keken elkaar aan en besloten om te vertrekken. Om ongeveer 11.30 uur lieten we onze riemen in het water zakken voor de eerste slagen van een tocht die 33 uur later op dezelfde plek zou eindigen. De fotograaf die om 12 uur naar het vertrekpunt zou komen, moest ons maar achterna komen…

Het initiatief om de Elfstedentocht te gaan roeien kwam van Martin B. en kreeg concreet

gestalte na de Skiffieworlds in 2019. Martins Dream Team was na het vele trainen voor de 2

km WK-races toe aan een nieuwe uitdaging. Na goede ervaringen op de Theems en op de

Waddenzee “Omdat het team al ervaring had met langere tochten was de Elfstedentocht

een logisch vervolg. Een oer-Hollandse uitdaging die nog niet eerder in een St Ayles skiff

was gedaan, daar werden we enthousiast van!

Plannen werden gemaakt en de trainingen werden verlengd om de tocht eind april te kunnen

gaan roeien. Daar stak COVID-19 een stokje voor en daarom moesten onze ambities tijdelijk

in lockdown. Na versoepeling van de coronamaatregelen in juni mocht er weer in

aangepaste vorm geroeid worden en enkele weken later in de vertrouwde samenstelling.

Om de tocht nog in 2020 te kunnen roeien, werd snel een lange trainingstocht ingepland.

Dat werd een succesvolle training van 16 uur waarin 125 km werd afgelegd waarna we de

knoop hebben doorgehakt. Een datum werd geprikt om ons plan uit te gaan voeren op de

Friesche wateren.

Na 9 maanden intensieve voorbereiding roeiden we onder prima omstandigheden van

Leeuwarden naar Dokkum voor het eerste virtuele stempeltje. Met zuid-west 3 à 4 van

achter, gingen de eerste kilometers voorspoedig en ook met tegenwind op de route terug

naar Leeuwarden was er geen vuiltje aan de lucht. Na een pittig stukje op het Van

Harinxmakanaal werd het tussen de rietkragen richting Sneek weer rustig op het water tot

aan Woudsend waar de ravitaillering (Thijs H. en Krijn) ons verse etenswaar en drank

hebben toegeworpen. Voorzien van een nieuwe laag crème op de gevoelige delen was de

volgende horde een klotsend Slotermeer. Een fikse zijwind maakte er een spectaculaire

overtocht van richting Sloten.

Een St Aylesskiff is met riemen 7,80 mtr breed. Reden om de smalle vaarten voor en na

Balk links te laten liggen en andermaal het Slotermeer over te steken terug naar Woudsend

en linksaf te gaan het Heegermeer op. Een dik wolkendek maakte het de maan onmogelijk

om ons bij te schijnen op weg naar Stavoren. Regen, west 4 op de kop en de duisternis

waren elementen die dit gedeelte van de tocht het zwaarst maakten. Eenmaal in Stavoren

gaf het licht van een nieuwe dag weer hoop en kon er met wind mee weer wat

ontspannender geroeid worden richting Hindeloopen. Met door een stralende ochtendzon

verwarmde botten, was Hindeloopen het punt waar de meegenomen peddels aangesproken

moesten worden, omdat er niet geroeid kon worden in de smalle vaart. Voor de wisseling

van het voortstuwingsmateriaal was er eerst nog de ravitaillering die ons net buiten

Hindeloopen met verse koffie stond op te wachten. Onze tocht was volledig te volgen via

eng5.nl waar de vorderingen via een tracking-systeem automatisch geupdate werden. Dat

hier veelvuldig gebruik van werd gemaakt door het thuisfront bleek wel uit de

hartverwarmende hoeveelheid support-appjes die via Whatsapp binnen stroomden. Na de

hete koffie en sanitaire noodzakelijkheden, was het peddelen over een afstand van

ongeveer 4 km een oncomfortabele maar welkome afleiding na bijna 24 uur roeien met de

houten riemen.

Omdat er op de meren richting Stavoren behoorlijk wat tijd verloren was werd de snelheid

richting Workum en Bolsward opgeschroefd om nog voor het donker te kunnen finishen in

Leeuwarden. In Bolsward waren Anja en Ton helemaal uit Woudrichem aangekomen om

ons richting de volgende stad te juichen. Dat was hard nodig want ook richting Harlingen

was er veel wind tegen. In de wetenschap dat de wind het resterende deel van de tocht MDT

gunstiger gezind zou zijn, trokken we na Harlingen de Groot&Grut 3 opnieuw het Van

Harinxmakanaal op. Deze keer met wind mee, kwam Franeker al snel in zicht en was er nog

één stad te gaan: Leeuwarden. In het licht van de ondergaande zon roeiden we nog

eenmaal richting het noorden om via Berlikum weer af te zakken richting de finish. In

Berlikum kregen we andermaal support van een grote bekende. Kees van Vugt reed

plotsklaps met zijn bekende auto naast de vaart en zorgde voor een welkome opleving. Als

Kees in de buurt is, wil je natuurlijk goed roeien want de kans is groot dat je gefilmd wordt.

Maar ook de geur van onze naderende ‘stal’ zorgde voor hernieuwde energie in de boot. Op

de grens tussen licht en donker werd om klokslag 21.00 uur na 215 km roeien de finish in

Leeuwarden bereikt. Krijn, Thijs, Ton, Anja, Kees en enkele familieleden vormden een

welkomstcomité dat klaarstond met een applaus, bloemen, medailles, een fles single malt en

felicitaties voor de unieke prestatie.

We willen iedereen bedanken die onze tocht mede mogelijk gemaakt hebben. Op naar de

volgende uitdaging.