Roeien met de St. Ayles skiff doe je niet alleen om te winnen maar ook voor het plezier met elkaar. Vitalis (gemiddelde leeftijd 66 jaar) wilde ook graag meedoen aan een langere race. Niet om te winnen maar wel om hem te halen. Londen leek een beetje te veel maar Castle to Crane met z’n 20,9 kilometer moest gehaald kunnen worden. Zeker omdat er een aardige stroom mee naar Glasgow zou staan.
Twee keer in de week werd er getraind. Steeds een stukje verder tot we een paar keer naar Zuilichem en Werkendam vice versa zijn geroeid. Dat is allebei ongeveer 22 km. Wisselen na 20 minuten met 3 voor en 3 achter was wel een dingetje. Je verliest er veel tijd mee als je daar niet in geoefend bent. Allerlei oefeningen om langer snel te kunnen roeien wisten we niet en hebben we dus ook niet gedaan.
Als je vliegt moet je langer blijven. Met partners hebben we er daarom een week vakantie in Schotland van gemaakt en gereisd met het openbaar vervoer. Dat was de moeite waard. We verbleven in Balloch aan het prachtige Loch Lomond. Samen met de Trassocks vormt dat het eerste nationale park van Schotland. Ruig en lieflijk met zeer wisselende weersomstandigheden.
Tussen Balloch en Glasgow rijdt van ’s morgens 6 tot ’s nachts 12 uur 2x uur een trein. Balloch heeft veel restaurants en pubs. Wandelen, Glasgow en Edinburgh bezoeken, de trein nemen door de Highlands naar vissers- en veerhaven Oban en daar verrukkelijke fish & chips eten. Varen op Loch Lomond. Jammer genoeg hadden we geen roeisloep tot onze beschikking want daar leent het meer zich zeer goed voor.
Op zaterdag de dag van de race lagen 75 boten hoog boven het water in Dumbarton op een voormalige scheepswerf. Leuk om iedereen weer tegen te komen en kletspraatjes te maken. Je hielp 2 ploegen voor je om de boot te water te laten. Er werd om de 30 seconden gestart bij het kasteel van Dumbarton. Ooit Blond (geel) op plaats 7, de blauwe van Leo c.s. op 22 en Vitalis met de rode op plaats 37. Een ijskoude wind een stukje tegen en daarna met zijwind op de
groene Clyde die steeds smaller werd richting Glasgow. Vliegtuigen vliegen over, zeehonden zwemmen langs en er zijn wat vervallen steigers te zien van de voormalige zware industrie. Het was de enige geheel droge dag, weliswaar zonder zon maar goed te doen.
Niet de eerste, niet de tweede maar de derde kraan was de finish. Aan de westkant van het centrum Glasgow. Stukje terugroeien naar het prachtige Riverside Museum. Gratis toegankelijk met allerlei transportmiddelen uit het verleden. Er omheen een maritieme markt en de onvermijdelijke foodtrucks. Een grote biertent voor de prijsuitreiking. Daar lag ook La Malouine waar de andere Woerkumers verbleven. Leo c.s. was voor een goede tijd gegaan, ze werden tweede van alle boten in 1.56.20 uur. Een prachtige prestatie. De winnaar van Orkney was maar 2,5 minuut sneller. Ooit blond 11e in 2.14.11 en Vitalis 13e in 2.15.47 uur. Stevig doorgeroeid dus door de Woerkumers.
’s Avonds was er nog een typisch muziek / dansfeest voor alle deelnemers. Er was maar 1 stel van Vitalis. De anderen gingen vroeg onder zeil na een geslaagde race. In 2019 als Vitalis toch ook maar eens de 34,8 km van Londen gaan roeien?
Tip voor Castle to Crane organisatoren
Vooral de kijkers maar ook de roeiers misten publiek. Het zou slim zijn om onder alle bruggen van het centrum door te varen en de finish bij Glasgow Green te maken. Glasgow wil de kaden meer publieksfuncties geven. De ‘Green’ is een zeer oud en geliefd volkspark waar allerlei openluchtfestivals georganiseerd worden. Aan de rand staat het prachtige People’s Palace (Paleis voor Volksvlijt) waar het slotfeest gegeven zou kunnen worden. De oostkant van Glasgow is vervallen maar gaat een bloeiende vernieuwde wijk worden met veel startende bedrijfjes.
Door Goof van Vliet
